Η αντιπολίτευση επιμένει να ολισθαίνει στον λαϊκισμό, τη δημαγωγία και την τοξικότητα. Το αποτέλεσμα είναι να παράγεται καθημερινά απαξίωση για τα ίδια τα κόμματα που την υπηρετούν, καθώς οι πολίτες βλέπουν ότι το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι στείρες επιθέσεις και κατασκευασμένα σενάρια.
Τις τελευταίες εβδομάδες, παρακολουθούμε μια οργανωμένη επίθεση σε βάρος του υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ, Γιώργου Μυλωνάκη, από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ αλλά και από τη γνωστή ορχήστρα της τοξικότητας που δίνει τον τόνο στη δημόσια σφαίρα.
Στόχος ο Πρωθυπουργός
Ο Γιώργος Μυλωνάκης είναι ένας πολιτικός χαμηλών τόνων, αποτελεσματικός, χωρίς ίχνος αλαζονείας, που υπηρετεί με συνέπεια τον θεσμικό του ρόλο. Η στοχοποίησή του δεν είναι τυχαία: πίσω από τις επιθέσεις κρύβεται η αγωνιώδης προσπάθεια της αντιπολίτευσης να πλήξει τον ίδιο τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, αξιοποιώντας ως πρόσχημα την προσωπική του εμπιστοσύνη στον στενό του συνεργάτη.
Το έργο είναι γνωστό. Όταν δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν πολιτικά τον Πρωθυπουργό, αναζητούν πρόσωπα του στενού του επιτελείου για να κατασκευάσουν σενάρια.
Η υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ και η αλήθεια
Το τελευταίο επεισόδιο της αντιπολιτευτικής προπαγάνδας αφορά την υποτιθέμενη εμπλοκή του κ. Μυλωνάκη στην υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ και κυρίως την απομάκρυνση του τότε διοικητή, Νίκου Σαλάτα.
Η πραγματικότητα όμως είναι απλή και ξεκάθαρη: ο κ. Σαλάτας, που είχε τοποθετηθεί στον πολύπαθο Οργανισμό, ενεπλάκη σε μια πρωτοφανή σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Μια σύγκρουση που εξέθετε τη χώρα μας διεθνώς και δημιουργούσε εικόνα συγκάλυψης.
Σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή, ο Γιώργος Μυλωνάκης έπραξε το αυτονόητο: του ζήτησε να αφήσει την Εισαγγελία να κάνει τη δουλειά της. Διαφορετικά, η κυβέρνηση δεν είχε άλλη επιλογή από το να τον απομακρύνει. Πού είναι το παράλογο; Αντίθετα, ήταν μια κίνηση υπέρ της διαφάνειας και της θεσμικής κανονικότητας.
Η λάσπη και η πραγματικότητα
Κι όμως, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έσπευσαν να παρουσιάσουν αυτή την παρέμβαση ως «σκάνδαλο». Με ψευδείς δηλώσεις, με φαντάσματα ανύπαρκτων πιέσεων, με θεωρίες συνωμοσίας που δεν αντέχουν στο φως της πραγματικότητας.
Η αλήθεια είναι ότι ο Γιώργος Μυλωνάκης στάθηκε απέναντι σε μια παθογένεια δεκαετιών. Στήριξε την ανεξάρτητη έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και συνέβαλε ώστε να σπάσει ένα απόστημα που ταλάνιζε την ελληνική διοίκηση. Αυτό ήταν που ενόχλησε όσους επένδυαν πολιτικά στο χάος και την αδιαφάνεια.
Μπούμερανγκ για την αντιπολίτευση
Η τακτική τους, όμως, γύρισε μπούμερανγκ. Από τη μία, ο ίδιος ο κ. Σαλάτας παραδέχθηκε ότι δεχόταν πίεση να συνεργαστεί με την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία – άρα, να συμβάλει στη διαλεύκανση της υπόθεσης. Από την άλλη, η αντιπολίτευση επικαλέστηκε ακόμη και δήλωση-φάντασμα, η οποία ουδέποτε επιβεβαιώθηκε, εκθέτοντας όσους την αναπαρήγαγαν.
Η εικόνα που τελικά έμεινε είναι ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έριξαν τόνους λάσπης χωρίς αποτέλεσμα. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να φανεί πόσο απελπισμένοι είναι να πλήξουν το Μαξίμου με ψεύδη.
Ο παλαιότερος συνεργάτης του Πρωθυπουργού
Η σχέση του Γιώργου Μυλωνάκη με τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν είναι τυχαία. Χτίστηκε από το 2013, όταν ο τότε υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης τον εμπιστεύτηκε σε θέματα διαφάνειας, λογοδοσίας και πειθαρχικού ελέγχου στη δημόσια διοίκηση. Από τότε, ο Μυλωνάκης βρίσκεται αδιάλειπτα στο πλευρό του, γνωρίζοντας όσο λίγοι τα όρια και τις διαδικασίες της εξουσίας.
Ακριβώς γι’ αυτό είναι βέβαιο ότι δεν είναι άνθρωπος που θα υπέπιπτε στα φάουλ που του καταλογίζει η αντιπολίτευση.
Ένα πολιτικό σόου χωρίς αντίκρισμα
Το θλιβερό είναι ότι μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης δεν ενδιαφέρεται ούτε για την αλήθεια ούτε για τη θεσμική κανονικότητα. Ενδιαφέρεται μόνο για το σόου. Και σπεύδει άκριτα να συμμετάσχει, μπας και κλέψει λίγο από τη δημοσιότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου και άλλων που ζουν από την τοξικότητα.
Όμως αυτό το μονοπάτι είναι που εδώ και πάνω από δέκα χρόνια οδηγεί τα κόμματά τους στη φθορά και την απαξίωση. Οι πολίτες δεν τρώνε πια το παραμύθι των fake news. Αντίθετα, αναγνωρίζουν ποιοι υπηρετούν με συνέπεια τη θεσμική τάξη και ποιοι ζουν από το πολιτικό χάος.
Και στο τέλος της ημέρας, αυτό που μένει είναι ότι η λάσπη επιστρέφει πάντα σε εκείνους που τη ρίχνουν.
Αντώνης Καραχάλιος
